Θα μπορούσαμε να σας πούμε πως στο πρώτο «σκαλοπάτι» του γραφικού μικρού και απολύτως προστατευμένου από τα μελτέμια λιμανιού της που το λένε Μερσίνη, σας οδηγεί στην ταβέρνα Μερσίνη (πως θα μπορούσε να τη λένε διαφορετικά;).

Ίσως θα έπρεπε να γράψουμε πως τα τραπεζάκια μας μοιάζουν με βαρκούλες πάνω στο κύμα, και πως ό,τι κι αν επιλέξετε για το γεύμα η το δείπνο σας σας έχει ως πρώτη ύλη προϊόντα από τον ευλογημένο τόπο μας.

Όμως αυτά αν μόλις φτάσατε θα τα επιβεβαιώσετε, αν όμως σκέφτεστε να μας επισκεφτείτε είμαστε εδώ για να σας καλωσορίσουμε, να σας φιλοξενήσουμε στα δωμάτια μας και να σας φροντίσουμε...

Απ' το πρωινό με τον καφέ σας, το γεύμα σας, το δείπνο σας και το ποτό σας...

Όμως εμείς θέλουμε να σας γράψουμε για κάτι πιο μεγάλο και πιο σημαντικό που εδώ γεννήθηκε!

Να σας πούμε δυο λέξεις μόνο για τις Κυκλάδες, και τις αγαπημένες μας μικρές Κυκλάδες

Απ' αυτή τη γραμμή της περιπαθούς ερωτικής συνεύρεσης της στεριάς με τη θάλασσα ξεκίνησαν τα πάντα.

Στον υπόλοιπο κόσμο οι καλλιτεχνικές ανησυχίες των πρώτων ανθρώπων άρχισαν στο μισοσκόταδο, στα βάθη των σπηλαίων.

Εδώ στο Αιγαίο στις Κυκλάδες εκδηλώθηκαν στην ακροθαλασσιά, κάτω από το εκτυφλωτικό φως του ήλιου.

Τα βότσαλα που λείανε η υπομονή της θάλασσας τού ψιθύρισαν στο αφτί, το μυστικό των αενάως μοντέρνων κυκλαδικών ειδωλίων.

Τα Βότσαλα, η κρυφή θαλασσινή αγκαλιά της Σχοινούσας, θα σας αποκαλύψουν πώς ήταν η αρχική ιδέα των ειδωλίων όταν εισέβαλε για πρώτη φορά στον νου των ανθρώπων της εποχής του Χαλκού.

Από τότε, μέχρι την εποχή που οι άνθρωποι εναπόθεταν τελετουργικά τα κυκλαδικά ειδώλια απέναντι στην Κέρο, πέρασαν πολλοί αιώνες μέσα σε λίγα χρόνια, και ο νους έκανε ένα θεόρατο άλμα στην αιωνιότητα.

Πέτυχαν μόλις να ξεπεράσουν τη φυσική μορφή της ύλης – χαράζοντας το εφηβαίο και φτιάχνοντας μύτη, μαστούς, χέρια και πόδια – αλλά τα έργα που δημιούργησαν άφησαν εκστατικούς σπουδαίους ζωγράφους και γλύπτες του 20ού αιώνα. Το κόσμο ολάκερο...

Αυτό είναι το καλωσόρισμα της οικογένειας μας που γεννήθηκε, μεγάλωσε, ζει κι εργάζεται στο τόπο αυτό και που θέλει να σας κάνει να νοιώθετε σαν το σπίτι σας

Σ αυτή τη «μικρή στεριά που ανεμίζει στο Αιγαίο» ελάτε να διαπιστώσετε πόσο δίκιο έχει ο ποιητής όταν γράφει στο «Σχέδιο για μια εισαγωγή στο χώρο του Αιγαίου» από τη συλλογή «Εν Λευκώ».

«Όταν ανεβαίνει ο ήλιος, τα πυροβόλα όλων των μεγάλων κοσμοθεωριών παθαίνουν αφλογιστία»

Καλώς ήρθατε στην καρπερή σαν νέα γυναίκα Σχοινούσα την νεανική όπως οι μουσικές των παιδιών στη μικρή αγκαλιά της Χώρας...

Καλώς ήρθατε στο νησί μας!